Sovyet, savaşa devam edilip edilmemesi sorunuyla ilgili olarak, 14 Mart 1917’de, barışçı ütopyayla “devrimci savunmacılık” anlayışlarının birbirine yaklaştığı bir metni (Tüm Dünya Halklarına Çağrı) onaylamıştı.
Geçici hükümet , ekonomik ve toplumsal düzeni altüst etmeyi değil, yapısal reformları gerçekleştirme görevini Kurucu Meclis’e bırakarak, yalnızca kurumları iyileştirmeyi ve savaşı kazanmayı hedeflemekteydi .
16 Şubat 1917’de , Petrogradlı (1914’ten itibaren Sen-Petersburg’a verilen ad) yöneticiler karne uygulaması başlatmıştı. Şehre ancak on gün yetecek kadar un kalmıştı. Bunun hemen ertesinde, çetin bir kış geçiren şehrin bir noktasında, boş ekmek fınrılarının önünde olaylar baş göstermişti.
Rus İmparatorluğu’nun, merkezi imparatorluklara karşı İngiltere ve Fransa’nın yanında yer alarak, 1914 Ağustos’unda Birinci Dünya Savaşı’na girmesini, Lenin, büyük bir önsezi yeteneğiyle “Savaş devrime sunulmuş en güzel hediyedir” sözleriyle karşılamış ve gelişmeler onu haklı çıkartmıştır.
XX. yy’ın başında, 1901’de meydana gelen kıtlık ve 1900-1903 sanayi krizi, topraksız köylülerle kent proletaryasını daha da yoksullaştırırken, mutlakiyetçi çar yönetimi, liberal burjuvaziye ve imparatorluk topraklarında yaşayan halklara her türlü ödünü reddediyordu.
