28 Ağustos 1947 – Cezayir tam bağımsızlık peşinde!
Fransız Parlamentosu, Cezayir’in geleceğini belirleyen bir statüye 91’e karşı 322 oyla kabul etmiştir. 45 maddeden oluşan statünün esası, Cezayir’in merkeze (Fransa’ya) bağımlı olmaktan çıkarılması, Müslümanlarla buraya Fransa’dan gelip yerleşen Hristiyanların da Cezayir Birliği içinde yer almaları, ülke bütünlüğünün korunmasıdır.
Bu statüde Cezayirliler ‘in kabul etmedikleri ve hiçbir zaman kabul etmeyeceklerini bildirdikleri husus şudur: Cezayir’de bulunan Fransız asıl azınlığın bütün hakları, şimdiki durumları, Anayasa ve Fransız devletinin garantisiyle korunacaktır. Bunların sahip oldukları mal ve mülke el konulamayacak, arazileri satın alınamayacak, tekellerinde bulundurdukları tarım ve sanayi işletmelerini yine tekellerinde bulundurmaya devam edeceklerdir. Fakat, nüfusları ülke nüfusuna göre bir avuç olan bu Fransız asıllı Cezayirliler, ülke ekonomisinin tamamını kontrollerinde bulunduruyorlar. Ekilebilir, verimli alanların, madenlerin ve çiftliklerin, su kaynaklarının yüzde 80’inden fazlası onların elindedir.
Cezayirliler işte bu duruma dikkatleri çekerek “Bağımlı iken sömürülüyorduk, bu statüye göre sözde bağımsız iken de sömürüleceğiz” diyorlar. Ve halk “Cezayirun!
Cezayirun! (Cezayir bizim) naraları ile her gün caddelerde gösteri yapıyorlar.